"giren-çıkan" denkleminde hayatın stratejik konumu

bir insanı ne kadar hayatına sokarsan o insanı hayatından çıkarmak da o kadar zor olur.

sınırlar çizen insanlar var. keskin ve kesin sınırları olanlar. yaklaşamazsın, dokunamazsın, hayatlarına giremezsin. sadece yanından geçersin o hayatların. korkaktır o insanlar. ve korkak oldukları içindir canları yanmaz hiç. canları yanacağından korkarak yaşarlar ve korkarak yaşadıkları için yalnızca hayatı seyrederler belki ama hiçbirimiz zarar veremeyiz o insanlara...

bir insan bir insana böyle zarar verebilir işte. yani biri sana zarar veriyorsa muhtemelen sen belli izinleri vermişsindir ona. facebook uygulaması gibi. vay efendim hesabım hacklenmiş, şifremi ele geçirmişler, virüs bulaşmış, sayfamda erotik paylaşımlar yapılıyor" diye velveleye verirsin ortalığı ama aslında o virüse sen izin vermişsindir. tamamen kendi rızanla. bile isteye. ama aslında sen ondan başka bir şey istemişsindir, o yüzden izin vermişsindir. öyle huyları olduğunu bilmiyor olduğun içindir bütün olay. aldatılmış, kandırılmışsındır belki. ama belki de güven aralığın geniştir. biraz daha seçici olmalısındır.

bir de sözde sınırı olan ama icraatta sınırı çok da olmayan insanlar var. her isteyen elini kolunu sallayarak hayatına girer. istediği kadar zarar verir ve çıkar gider. hayatına giren kişinin insafına kalmıştır o kişinin ne kadar incineceği. git diyemez, git demeyi bilmez o insanlar. çok acı çektiğinde, acı çektirenin kendiliğinden gitmesini ister. git dediği zaman karşıdakinin incineceğini düşünür. o kadar da aptalca bir hassasiyeti vardır.


"bir insan hayatına ne kadar girmeli" sorusunun cevabında gizlidir belki bir hayat paylaşımından en az zararla çıkmanın formülü. "temkinli davranmak ama karşıdakini temkinli davrandığını belli etmemek" çok ustalık gerektiren bir şey gibi duruyor. düşünerek, planlayarak pratiğe dökülemeyecek bir davranış gibi. belki de kişinin karakterinde olmalı bu davranış biçimi. istediğin kadar kafa yor, istediğin kadar düşün, bütün denklemi çöz ama öyle bir karakterin yoksa öyle davranamazsın belki.

belki biz doğduğumuzda alnımıza yazılmıştır hangimizin ne kadar acı çekeceği? belki de öyle değil de bir takım gelişimsel durumlardır bizi o kaderin içerisine sokan?